Reisverslag van Stef (2008)
"Welcome in Malta, have a nice stay"
Ik ben in Malta, een eilandengroep onder Sicilië waar de zon altijd schijnt. We worden verwelkomd door een soort van biseksueel persoon van Jiba. We worden naar een busje gestuurd, en na een half uur over een hobbelig, eindeloos weggetje gereden te hebben, komen we aan bij ons hotelletje. We kunnen meteen onze sleutel in ontvangst nemen, en ik ga mijn bedje testen, maar lig al snel te snurken. De volgende morgen ga ik St. Pauls Bay verkennen, en zie al snel dat het hier 's avonds niet stil zal zijn. Ik ga wat zwemmen met m'n broertje, en ontdek al snel wat voor stroming de zee heeft. Vervolgens ga ik kijken wat voor mooi zwembad mijn hotel heeft, maar daar ben je na drie slagen aan de overkant.
De volgende morgen pakken we al vroeg een bus richting de andere kant van het eiland; Golden Bay. Een lekker zandstrand met lekker veel dikke toeristen ...en een oude man met een boot: "Here is no fun, the fun is under the water" Of we een boottocht willen maken en duiken... NOOO willen we niet..
De volgende dag bezoek in St. Anton's Garden, waar geen klap aan is. Wel zie ik schildpadden. Ik ga verder naar Mdina, 'de stille stad'. Inderdaad stil, hoort bijna niets, afgezien van de ruziënde taxichauffeurs. Later bezoeken we een 400 jaar oude kapel waar ooit een Duitse bom naar binnen is gegooid, en nooit ontploft (Duitse troep).
Ik kijk al uit naar donderdag: bootvaart rond Malta. We zien veel plekken waar we zelf hebben gestaan op het land. Ik maak nog steeds veel foto's van rimpelige rotsen en bootjes en andere onzinnige dingen. Op een gegeven moment komen we aan bij Comino, bij de helderblauwe baai 'Blue Lagoon'. Op een gegeven moment houd ik het niet meer, en spring van die boot af. Er komen direct allemaal nieuwsgierige visjes op me af. Het diner wordt bereid en we kunnen zwemmen. We varen weer verder, en komen op een gegeven moment langs St. Pauls.
Op vrijdag heb ik nergens zin meer in, en doe niets anders dan zonnen en zwemmen. 's Avonds ga ik over de boulevard, op zoek naar een leuk restaurant. Daar hoef je hier niet ver voor te zoeken, want je hebt zo een leuk tentje. Hier keert de rust om 3 uur 's morgens.
Zaterdag zoek ik Valetta op, naar Merchands Street, waar alle kledingwinkels zijn. Ik ga nog langs bij Marks en Spencers waar geen klap te doen is.
De volgende dag ontmoet ik in het zwembad drie Belgische meisjes die niet ouder zijn dan 10. Omdat ik blij ben dat er voor het eerst iemand is om mee te spelen, en omdat ze zo aandringen dat ik meedoe met hun balspel, sta ik 150795837 uur aan de kant een bal over te gooien. Op een gegeven moment vraagt de oudste aan mij:
'Stef, weet gij nog een leuk spelletje?'
- 'Nee, sorreej'
Dan komt de middelste met een ander spel: 'Vliegen vangen'
Yeaah, fo'sho.
Na nog eens 150795837 uur uitleg met Belgisch accent snap ik het, en krijg ik te horen: 'Ge moogt uw handen toedoen. Okee, okee...
Maar dan komt het afscheid...
We vonden het maandag zo leuk in de Golden Bay, dat we nog een keer gaan. Dan krijgen we erg leuk nieuws: Het volledige "Dienstenverkeer" (Alle diensten op de weg van de overheid) ligt plat door stakingen, en er rijdt niets. Geen strand, dus ik ga het zwembad maar weer in beslag nemen. Op een gegeven moment is het tijd mijn tas in te pakken voor mijn vertrek de volgende morgen.
De volgende dag komen we er al vroeg achter dat er nog steeds stakingen zijn, en dat ons busje naar het vliegveld niet rijdt. We worden een paar uur vroeger opgehaald door een afgeplakte taxi. We rijden met grote snelheid, over de doorgetrokken streep en geschaduwd richting het vliegveld. De chauffeur vertelt ons dat die nacht zijn collega is aangevallen door boze stakende chauffeurs. Om die reden staat er allemaal politie rond en in Malta International Airport.
Dan is het tijd voor vertrek richting Nederland. Voor ik het wist, was ik alweer in dit koude landje.
|