Pembroke
Madliena Tower
Pembroke is één van de nieuwste plaatsen op Malta. Het ligt vast gebouwd aan de westelijke zijde van St. Julians' wijk Paceville aan de noordkust van het eiland. De almaar groeiende plaats telt momenteel ongeveer 3.639 inwoners, maar bood vooral tijdens en na de Eerste Wereldoorlog onderdak aan veel meer mensen. De plaats is vernoemd naar de twaalfde graaf van Pembroke, genaamd Robert Henry Herbert. Pembrokeshire is een graafschap in Wales.
In de Middeleeuwen was de plek waar Pembroke ligt vrij belangrijk. De ridders bouwden er twee uitkijktorens die dienden als eerste middel om de zes kilometer oostelijker gelegen regio rondom de Grand Harbour te beschermen en om te voorkomen dat vijanden naderbij aan land konden gaan. Later, in de negentiende eeuw, bouwden de Engelsen meerdere verdedigingswerken bij Pembroke. Naast het beschermen van de Grand Harbour, dienden deze ter bescherming van de flank van de Victoria Lines. Er werden barrakken voor de militairen gebouwd en in het jaar 1875 werd begonnen met de bouw van Fort Pembroke. In het jaar 1897 werd tevens de Pembroke Battery gebouwd.
Pembroke Klokkentoren
Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werden er Duitse krijgsgevangenen opgesloten in fort Pembroke. Gedurende hun verblijf op het eiland bouwden de katholieke gevangenen een kleine kapel. Deze kapel werd overgenomen door de Maltese bewoners toen de Duitsers verdwenen waren. De Engelsen verlieten fort Pembroke in het jaar 1979. Sindsdien is de grond weer in bezit van de Maltese overheid. Sinds de militairen vertrokken, is er met de meeste van hun panden niets gebeurd. Ze zijn simpelweg in verval geraakt, veelal gekraakt en beklad met graffiti. Behalve de vervallen militaire panden, herinneren de namen op de straatnaambordjes nog aan de oorspronkelijke militaire functie van de plaats. Hierop prijken de namen van slagen en beroemdheden uit de geschiedenis van de krijgskunst. Zo is er een (hele lelijke) straat Triq Arnhem genoemd, naar de slag bij Arnhem.
Tot ver in de tachtiger jaren werd Pembroke nauwelijks bewoond. Sommige legerbarakken werden gebruikt als low budget-hotel en voor huisvesting van internationale studenten. In het jaar 1986 werden de eerste kavels voor de bouw van woningen uitgegeven. Sindsdien is de plaats deels uitgegroeid tot een nette, veilige plaats, terwijl een groot deel nog steeds bestaat uit vervallen barakken. Vooral onder studenten is Pembroke populair als woonplaats. Er zijn verschillende taalscholen gevestigd. In het oude fort Pembroke zit tegenwoordig de hogere school waar de International Business-opleidingen worden onderwezen.
In en in de omgeving van Pembroke zijn nog verschillende militaire overblijfselen te vinden. Erg bijzonder zijn deze over het algemeen niet. Wat dat betreft is een bezoek aan Pembroke voor toeristen niet echt de moeite waard. Wel is het mogelijk om, in betrekkelijke rust, behoorlijke wandelingen te maken langs de kustlijn. Dit is echter uitluitend mogelijk als de uit 1910 daterende schietbaan niet in gebruik is. In de richting van Paceville zijn enkele dure hotels gebouwd. Ook de grootste desallinatie-installatie, voor de productie van drinkwater uit zeewater, van het eiland is in de plaats gesitueerd.
Australia Hall
De resten van Autralia Hall vormen een enigszins opvallende ruïne. Dit was ooit een feestzaal voor dienstplichtigen van het ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps, destijds volwaardig onderdeel van het Britse Rijk) die in Pembroke terecht kwamen. De zaal werd op kosten (een bijdrage van £2.000) van het Rode Kruis opgericht in november 1915 en geopend op 22 januari 1916. In 1996, dus ruim na het vertrek van de militairen, sloot de zaal haar deuren, nadat het sinds 1978 vooral als bioscoop was gebruikt. In december 1998 vloog het houten dak in brand en raakte het gebouw in verval. Er bestaan plannen het pand op te knappen, maar zolang er geen nuttige bestemming is gevonden, lijkt daadwerkelijke renovatie uitgesloten. De militairen kwamen in Malta terecht in de Eerste Wereldoorlog als gevolg van de strijd om het schiereiland Gallipoli (in het uiterste westen van Turkije), tegen het Ottomaanse rijk (de Turken). De bedoeling was om vanuit Gallipoli de zeestraat Dardanellen te overheersen. Wie vanuit de Egeïsche Zee, en de rest van de wereld, de Golf van Marmaris, Istanboel of de Zwarte zee (met daarin de Krim) wenst te bereiken, dient immers via de Dardanellen te varen. Op 25 april 1915 landden de eerste militairen te ANZAC cove aan de westkust van Gallipoli. De campagne was absoluut geen succes en veroorzaakte veel slachtoffers. De eerste gewonden werden naar Egypte geëvacueerd, maar toen bleek dat de voorzieningen aldaar niet voldeden, werd naar Malta uitgeweken. Aan het einde van mei 1915, waren er 4.000 gewonde geallieerden in Malta afgeleverd. In heel 1915 werden er zelfs 57.950 gewonde militairen op Malta verzorgd. Daartoe werd het aantal militaire ziekenhuizen binnen een jaar uitgebreid van vier tot 21. De convalescente manschappen raakten snel verveeld. Om de zinnen te verzetten, werden er allerlei voorzieningen ingericht. Australia Hall voorzag uitstekend in de vraag en was bijzonder populair onder de doelgroep. Tegenwoordig staat het pand, tezamen met een monument in Argotti-gardens te Floriana, symbool voor aanwezigheid van de ANZAC-troepen in Malta.
Pembroke is gemakkelijk te bereiken. Vanuit Sliema is de plaats bijvoorbeeld te voet te bereiken. Ook met een huurauto moet het geen probleem zijn in plaats te geraken. Mensen die vanuit de richting Valletta met de bus naar Pembroke reizen, kunnen gebruikmaken van de zeer frequent rijdende bussen op de lijnen 13 en 14, die stoppen bij het grote P&R-terrein bij de plaats. Lijn 14 voert daarnaast een soort stadsdienst uit door de plaats.
|
